... choć nie wiem, czy takie pompatyczne określenie pasuje do takich kameralnych
filmów, typowo koneserskich w klimacie. Ale wgniata w fotel i mnie osobiście "nie dawał
spokoju" jeszcze długo po obejrzeniu. Wciąż z resztą pamiętam o tym filmie, i niebawem,
któregoś wieczoru znowu to sobie obejrzę. Bo to bardzo wysmakowany film. Niedawno
oglądałem Sleeping Beauty, który pod wieloma względami przypomina mi właśnie
Descent, i równie mocno zarysowuje się w pamięci. Oba filmy są bardzo brutalne, choć
pokazane jest to w wyjątkowo wysublimowany sposób.

Zawsze mnie zniesmaczały krytyczne komentarze, że np. Requiem for a Dream jest zły,
bo "to bardziej wideoklip", ci sami znafcy będą zaś narzekać, że Descent to "dłużyzna" i
połowa scen niczego nie wnosi. Mogę to skomentować tylko tak: Ale głupi ci Rzymianie.

I jeszcze jedno, w większości komentarzy ludzie zwracają uwagę na "ostatnią scenę". A
nikt nie zwrócił uwagi na to, że scena gwałtu na Mayi jest niemniej brutalna, a może
nawet bardziej? Ja podczas tego chyba wstrzymałem oddech, a cały świat dokoła
dosłownie zniknął, i jeszcze chwilę potem nie mogłem uwierzyć, że to miało miejsce. A
miałem tą przyjemność, że włączyłem ten film kompletnie z nudów, nie czytając nic o nim
wcześniej. Film był więc dla mnie pełen nieoczekiwanych zwrotów akcji. Bo choć z
początku myślałem, że potem już będzie zemsta w tle, to i tak twórcy mnie zaskoczyli
rozwojem fabuły.